De tentoonstelling
Op vrijdag 2 december zijn Sandrina en Ik richting Z33 vertrokken. Eerst op het gemak iets gaan eten zodat we het volledig aankonden! We keken er wel naar uit, omdat we ook wel eens iets kunstzinnig wouden doen.
Zo zijn we dan ook aangekomen aan onze achtste week, en kunnen we met deze opdracht onze blog afsluiten. Wat onze grootste vraag was voor we ernaartoe gingen was, wat zouden we daar gaan zien? Welke kunstenaars hebben meegewerkt aan deze tentoonstelling en een heel stomme vraag, wat zie je daar op de affiche staan? Heeft dit ook iets met de tentoonstelling te maken?
Architecture of Fear werpt een blik op de hedendaagse mediamaatschappijg die gedomineerd wordt door angstgevoelens. Wanneer we naar het nieuws kijken merk je snel dat er dagelijks bombardementen op komen. Deze zijn altijd voorzien van de nodige sensationele berichtgeving. Wij zelf, de gewone mens, wordt meer en meer geconfronteerd met de toenemende veiligheidseisen en controle.
De oorzaken die schuilen achter angst lijken voortdurend te verschuiven. Voorbeelden hiervan zijn: tereur, virale ziektes, klimaatopwarming, het onveiligheidsgevoel en de financiële crisis. Verschillende internationale kunstenaars en ontwerpers die op diverse manieren reflecteren op de maatschappij van angst en haar emotionele, sociale of ruimtelijke mechanismen hebben hieraan meegewerkt.
Als eerste kregen we een inleidend filmpje te zien, hierdoor werden we geprikkeld om de verdere tentoonstelling te gaan bekijken.
Verdieping
Zaal 1 Jennifer en kevin MCCOY Suburran Horror
Voor dit werk lieten de kunstenaars zich inspireren door films als Blue Velvet en Friday the 13th. Daarin worden de idyllische suburbs en setting voor een verhaal over de meest obsessieve en duistere uitspattingen van de mens. Net als in de film groeit er een ongemakkelijke spanning, het vertrouwde krijgt een dreigende ondertoon.
We willen jullie een sfeer meegeven wanneer je naar het werk kijkt. Je merkt snel dat bepaalde aspecten en onderdelen uit de film Friday the 13th ook voorkomen in zijn Diorama. Hier even de volgende trailer: Zet je schrap en laat je meesleuren door de spanning en emotie!
Zaal 2
In big box creëren ze diorama’s van een gigantisch winkelcentrum dat in een post-apocalyptische ruïne veranderd is/. het ene is overwoekerd door planten, het andere is een wasteland vol afval bewoond door zombies. De big boxes refereren onder andere aan het werk van schrijver JG Ballard en de films van George Romero (Dawn of the dead).
Hier een van de volgende films waarop hij zich gebaseerd heeft:
We hebben zelf ook een filmpje gemaakt van deze zaal om je een beeld te geven over hoe de zaal eruit zag.
Hier een van de volgende films waarop hij zich gebaseerd heeft:
Zaal 3
A reasonable man in a box neemt de controversiële bybee memo als uitgangspunt waarin in nasleep 9/11 aanvaardbare methodes van “enhanced interrogation” worden beschreven, zoals waterboarding of het opsluiten van een gevangene met een insect. Het werkt toont hoe angst kan misbruikt worden door middel van politieke retoriek en hoe door middel van taal het extreme redelijk kan gemaakt worden. Tegelijkertijd is het een heel direct en ervaringsgericht werk dat angst in zijn meest primitieve vorm verkent.
De volgende tekst hing op in de zaal bij dit kunstwerk. Deze tekst zegt ons meer over de angst van slechte daden. Een schorpioen staat als teken voor de dood. Hierbij wil men zeggend at wanneer je dit dier samen met een gevangene in een box zou plaatsen, hij zou sterven door de beet van de schorpioen.
De volgende tekst hing op in de zaal bij dit kunstwerk. Deze tekst zegt ons meer over de angst van slechte daden. Een schorpioen staat als teken voor de dood. Hierbij wil men zeggend at wanneer je dit dier samen met een gevangene in een box zou plaatsen, hij zou sterven door de beet van de schorpioen.
Zaal 4
The seaven seals refereert aan de zeven zegels van de Apocalyps. In het tweede zegel verschijnt een moordend rood paard, de tweede ruiter van Apocalyps die symbool staat voor een bloederige oorlog. In zijn teksten probeert de kunstenaar de complexe situatie van onze hedendaagse maatschappij in het steeds heftiger wordende ritme vormen ze een echo van de ongrijpbaarheid en chaos van onze hedendaagse angstgevoelens.
Zaal 5: ilka halso – museum of nature
De angst voor de opwarming van het klimaat is misschien wel het grootste doemscenario dat ons boven het hoofd hangt. Het natuurmuseum is een distopische visie van de toekomst van onze natuur. Ingekapseld in een afgesloten biosfeer wordt de wilde natuur getemd tot een hapklare pretparkattractie.
Om jullie een duidelijker visueel beeld te geven over het werkstuk de volgende foto.
Om jullie een duidelijker visueel beeld te geven over het werkstuk de volgende foto.
Zaal 6: trevor paglen – limit telephotography
Trevor Paglen registreerde geheime millitaire basissen op de meest afgelegen plaatsen, diep verborgen in de woestijn of afgeschermd door kilometerslange stroken land. De sites zijn vaak zo afgelegen dat ze met gewone optische middelen niet zichtbaar zijn. Paglen maakte dan ook gebruik van gespecialiseerde astronomische lenzen om deze onzichtbare structuren op de kaart te zetten en ons bewust maken van hun bestaan.
ZAAL 7 Laurent Grasso
1619 was het jaar waarin Galileo voor het eerst de term aurora borealis liet vallen, een fenomeen dat in het verleden voorwerp was van angst en speculatie. Deze video reproduceert op artificiële wijze dit licht fenomeen in een omgeving met een geodetische sfeer
ZAAL 7 A
Met studies in het verleden concentreerde grasso zich op de katholieke schilderskunst. Hij herneemt een aantal van zijn centrale thema’s (telekinese-eclips, aurora borealis) in een reeks schilderijen waarin een ongewoon object wordt ingebracht in een klassiek uitziend landschap. Dit heeft een erg bevreemdend effect tot gevolg.
Dezelfde geodetische sfeer verschijnt in de sculptuur. De sfeer is gebaseerd op een model visionair architect buckminster fuller en verwijst ook naar de ontvangst stations van de satellieten van het ochelon netwerk. Dit is een wereldwijd netwerk voor de interceptie van telefoon en internetcommunicatie.
Zaal 8 Charlotte Lybeer
Van 2003 tot en met 2008 verbleef en fotografeerde ze in gated communities en themaparken over de hele wereld. Ook in the villages focust ze op afgesloten plaatsen waar de illusie van veiligheid en gedroomd geluk centraal staat. De artificiële decors vormen lege capsules met als doel een zo angenaam mogelijke omgeving creëren voor massaconsumptie en –toerisme.
Zaal 9
Deze educatieve tabellen zijn afgeleid van de statistieken van Reality Checking Device. Een gesynchroniseerde lijst van sleutelwoorden als terrorisme, oorlog, financiële crisis of klimaatverandering wordt in verschillende talen doorzocht in de databank van Google images. Elke taal levert unieke resultaten op. Soms komendezelfde beelden terug, maar soms duiken ook totaal verschillende beelden op. Global Anxiety Monitor is een onderzoek naar de verschuivingen van taal, beeld en betekenis van massamedia. De continu herhaalde zoekopdrachten maken niet alleen de invloed van plaats en taal zichtbaar, maar ook verschuivingen in de tijd.
Zaal 10
Via ideeën en prototypes wordt er gespeculeerd hoe angst als primitieve basisemotie gekoppeld kan worden aan abstract data over hedendaagse rampscenario’s, zoals financiële risico’s , gezondheid, terreurdreiging of natuurrampen/ Bepaalde protheses kunnen ons via elektronische simulate gelijkaardige lichamelijke en mentale simulatie laten ervaren als diegene die we ervaren bij een instinctieve angstreactie.
Zaal 11
Acces is een anoniem trekkingssysteem dat onwetende voorbijgangers achtervolgd met een spotlight en een geluidsstraal. Het combineert de sociale controle van hedendaagse surveillance technologieën met onze drang naar entertainment en manipulatie. Het reist de wereld rond van de ene publieke plek naar de andere van 8 tot 25 in de hal van gebouw D van de PHL. De bediening en activatie van het trekkingssysteem gebeurd door de bezoekers van de acceswebsite die vanaf 8 november in Z33 staat opgesteld.
Zaal 12
Administration of terror. Bureau D’Etude houdt zich consequent bezig met het maken van kritische kaarten. Achter de schermen vormen transnationale allianties tussen belangen groepen een onzichtbaar netwerk van globale machtsverhoudingen tussen individuen, politieke instituten en bedrijven. Er wordt een analyse gemaakt van verbanden tussen economische en politieke instellingen en terroristische groepen.
Zaal 13
The silent movie toont beelden van militaire constructies langs de kust van Catragena, een eeuwenoud strategisch punt. De oude forten en baterias vermengen zich met hoogtechnologische apparatuur en traceren zo de ontwikkeling van verdedigings en surveillance infrastructuur. The silent movie is bovendoen een werk over film en de blik van de camera.
Mijn mening
Ik vond de tentoonstelling architecture of fear een fijne en leerrijke tentoonstelling. Zelf ben ik niet zo thuis op het gebied van kunst. Hierdoor was dit dan ook een nieuwe ervaring voor mij. Ik heb gezien hoe kunt interessant, mooi maar zeker ook leerrijk kan zijn. Ik heb geleerd om lang genoeg naar een werk te kijken, de verschillende onderdelen te analyseren en vervolgens tot een betekenis te komen.
De zaal met de schorpioen was zeer leuk om te zien. In het begin was het angstaanjagend omdat het net leek alsof de schorpioen in de zaal rondliep. Na verloop van tijd zag je hoe de schorpioen reageert als hij opgesloten zit in een box. Na het lezen van de uitleg begreep ik meteen ook waarom dit werd tentoongesteld. Eén van de angsten van de mens is doodgaan. Wanneer wij opgesloten zitten in een box met een schorpioen zal dit uiteindelijk onze dood worden.
Een andere interessante zaal vond ik de zaal waar educatieve cijfers omgezet werden in tabellen en tekeningen. Het verbaasde me dat deze grafieken gebaseerd zijn op echte cijfers. Hierop waren de belangrijkste doodsoorzaken op afgebeeld zoals kanker, terrorisme, auto-ongelukken, enzovoort. Educatief vond ik dit ook interessant. Het was een andere manier om cijfers weer te geven dan een simpele grafiek. Dit is zeker ook bruikbaar tijdens een les PAV.
Als laatste vond ik ook het project acces boeiend. Dit project heeft ook een tijdje in de PHL gestaan. Ik heb dus aan de lijve ondervonden hoe het is om in deze spotlight te staan en dat er iemand tegen je praat. We hebben vaak gelachen hier op school wanneer iemand in de spotlight stond en niet wist wat er gebeurde. Toen we zagen dat dit project ook op de tentoonstelling stond was het dan ook leuk om de reden erachter te weten.
Hieruit kan ik concluderen dat een tentoonstelling waarin kunst verwerkt zit toch heel goed kan meevallen en je er zeker iets kan uit leren als je je er voor open stelt!
Bronnen:
Youtube - Broadcast yourself, internet, 15 december 2011, (http://www.youtube.com).
Architecture of fear, internet, 15 december 2011, (http://www.z33.be/projecten/architecture-fear).
Uitgelezen - In het kader van Architecture of fear, internet, 15 december 2011, (http://www.z33.be/projecten/uitgelezen-het-kader-van-architecture-fear).
Lerarenopleiding bij Architecture of fear, internet, 15 december 2011, (http://www.z33.be/projecten/lerarenrondleiding-bij-architecture-fear).
Champ d'Action in Architecture of fear (Rednote Festival Hasselt), internet, 15 december 2011, (http://www.z33.be/projecten/champ-daction-architecture-fear-rednote-festival-hasselt).
Champ d'Action in Architecture of fear (Rednote Festival Hasselt), internet, 15 december 2011, (http://www.z33.be/projecten/champ-daction-architecture-fear-rednote-festival-hasselt).
MAD about fear: expo - in het kader van Architecture of fear, internet, 15 december 2011, (http://www.z33.be/projecten/mad-about-fear-expo-het-kader-van-architecture-fear).
ACCESS in PHL - in het kader van Architecture of fear, internet, 15 december 2011, (http://www.z33.be/projecten/access-phl-het-kader-van-architecture-fear).
